Enkianthus campanulatus - Enkianthus
jan
feb
mrt
apr
mei
jun
jul
aug
sep
okt
nov
dec
Latijnse naam | Enkianthus campanulatus |
---|---|
Nederlandse naam | Enkianthus |
Synoniem(en) | Tritomodon campanulatus |
Genus | ? |
Familie | Ericaceae |
Categorie | heesters |
Hoogte | 250 cm |
Bloemkleur | roze |
Vruchtkleur | bruin |
Bladkleur | groen |
Standplaats | ? |
Eigenschappen | vorstbestendig |
USDA klimaatzone | 6b (-20,6°C tot -17,8°C) |
De nederlandse naam is Enkianthus, familie van de Ericaceae. De bloemkleur is bleekroze en de bloeitijd is van ca. mei. De bladeren zijn glanzendgroen. De volwassen hoogte van deze middelgrote heester is ca. 250 cm. Verdraagt een temperatuur tot -20 gr. C. Heeft een opvallende bloeiwijze. Is goed verkrijgbaar.
Bijvoorbeeld voor stedelijk openbaar groen (parken) en bostuinen. Deze plant wenst een matig voedselrijke, vochthoudende tot vochtige, 'gemiddelde' bodem. Dus niet te zware of te lichte grond en een vrij neutrale zuurgraad (pH = 6 - 8). Verlangt een plekje in de zon of lichte schaduw. Kan bij nachtvorst in april-mei schade oplopen. Deze plant is goed te combineren met 'bosrand' en 'borderplanten', zolang die er niet te dicht op staan.
Voor bloeiende heesters is het belangrijk om een N:K verhouding te hebben van 1,3 – 1,8 voor een goede knopontwikkeling. Bij houtige gewassen is tevens fosfor erg belangrijk gedurende het hele seizoen voor het stimuleren van de ademhaling van de plant (nodig voor het omzetten van de NPK in voor de plant benodigde eiwitten) en het afrijpen van het gewas (dat de houtcellen goed gevormd worden). Advies samenstelling: N5+P2+K4 tot maximaal N9+P6+K8
Grond vochtigheid:
vochthoudend
Grond voeding:
matig voedselrijk
Grond zuurgraad:
zwak zuur tot licht basisch
Geschikt voor een koele, beschutte plaats.
Plant vorstbestendigheid:
-20°C
Deze heester heeft geen regelmatige snoei nodig. Alleen als ze te groot wordt snoeien we haar sterk terug tot vlak boven de grond of minder drastisch door jaarlijks een kwart van de oudste takken te verwijderen. Sommige mensen vinden het prettig om de heester van jongs af aan te begeleiden door na een jaar of drie gesteltakken te bepalen, waarbij ze drie tot vijf sterke en mooi verspreide takken deze rol laten vervullen. Later hoeft dan nauwelijks nog gesnoeid te worden.