ikzelf zou het echter nooit doen om volgende redenen, waarvan de eerste puur persoonlijk: - geen inheemse soort, komt uit china (salix babilonica): - wilg is 1 van de moeilijkste om in bonsai te houden, door enorme waterbehoefte, vaak zwakke groei in bonsaipotten in tegenstelling tot wat je zou denken van wilg (hij houdt het effe vol maar verzwakt dan snel tot flauwe scheuten, de kracht gaat er vrij snel uit zelfs met mesten en veel water) - kleine formaten lopen vrijwel altijd op fiasco uit, wil je iet of wat kracht en leven houden in een wilg ga je voor de grotere (en dikkere) formaten moeten gaan - en dan nog dit: treurwilg zou betekenen massaal veel en constant bedraden. Kleine formaten, vergeet het dat dit goed zal lukken, grotere formaten zal wat beter gaan maar dan nog ga je altijd en alles moeten bedraden want hij zal als bonsai natuurlijk niet gaan 'treuren'. Dus zal je vaak moeten bedraden maar ook heel creatief moeten zijn want het zal van jou afhangen welke vorm je erin steekt in al die treurtakken want het boompje zal je niet helpen.
Succes maar ik zou er absoluut niet aan beginnen :-)
Een aantal jaren geleden ben ik bezig geweest om een wilg tot bonsai te vormen. Boompje had een stamdikt van ruim 2 cm en was ong. 25 cm hoog. De treurvorm aanbrengen d.m.v. bedraden ging goed al is het bedraden van de takken door de fijne structuur precisiewerk. Als zo'n bedraad wilgje dan uiteindelijk in een bonsaipot staat is het een plaatje. Maar het vele onderhoudswerk aan zo'n wilgje heeft mij doen besluiten dat het eens maar nooit weer was. Door de snelle groei ben je constant bezig met draad verwijderen en opnieuw aanbrengen. Ingroeien van het draad krijg je n.l. heel gauw. Een volgend probleem waren de steeds verticaal omhoog groeiende takuiteindjes. Deze wegsnoeien had als gevolg dat er extra groei elders op dezelfde tak verscheen wat het algehele beeld niet ten goede kwam. Steeds maar weer weghalen dus om de juiste balans in de bonsai te behouden. Een wilg tot bonsai vormen kan dus wel maar het vergt wel de nodige tijd en moeite om de optimale vorm die je voor ogen hebt te behouden.
Een treurwilg als bonsai is juist een heel eenvoudig een dankbaar project, zou iedere bonsaist zeker moeten doen, na een 5-tal jaar heb je een echte blikvanger bij de collectie; Je start in het voorjaar met een ferm uit de kluiten gewassen, mooie tak van een treurwilg ( diam. 5 cm en meer, hoogte min. 1 meter)) en laat die enkele weken wortel trekken in een emmer water. Daarna verpot je hem in een ruime pot met wat voedzame grond. Eerste jaar onbeperkt groeien, veel water en meststof. In de winter wat korter snoeien. Verpotten in het voorjaar. De treuvorm krijg je door het zacht naar beneden plooien, masseren van de takken, spannen met raffia of touwtjes, gewichtjes ( wasspelden zijn handig) Vormgeving gaat heel vlug en snel heb je, ook door snoei, een mooie treuvorm. In tegenstelling tot andere bonsai worden bij treurvormen de opgaande takken gespaard om deze in cascadestijl te laten treuren. Let op: ieder jaar verpotten, veel water, veel mest. Succes gewaarborg!
Bonsai uitn inheemse boomsoorten zie je inderdaad niet zogauw in de handel, die worden door de liefhebbers hier gekweekt, gekoesterd, die leggen daar hun ziel in, dat verkoop je niet zo gauw. Bonsaikwekerijen die op grote schaal inheemse bonsai kweken voor de massaverkoop bestaan hier nog niet echt. Maar voor mij hoef je dit allemaal niet ernstig te nemen, hoef je dat niet te kweken, hoor, ik kan alleen maar getuigen dat ik al heel mooie treurwilgen als bonsai gezien heb, zelf gekweekt heb, zelfs al twee afgewerkte, mooie exemplaren verkocht heb. Ook al heel wat liefhebbers op het goede spoor gezet die achteraf heel tevreden waren met hun treurende bonsai.
wel ik ben blij dat ook bonsai-ateljee mijn bijdrage hier onderschrijft... ik zei: het lukt enkel als je van plan bent dit te doen met grotere stamdiktes en grotere bonsai
en dan nog, beweren dat het eenvoudig is, wilg...en zeker ook treurwilg, is een fabel. Meteen de reden waarom wilgen vaak ontbreken in bonsaicollecties en waarom daar niet echt een groot aanbod voor is.
Het kan, da's zeker, maar zelfs voor de toppers in de bonsaiwereld zijn wilgen een grote uitdaging. En ik spreek niet over korte termijn projecten maar over een wilgenbonsai die uiteindelijk tientallen jaren kan meegaan zonder noemenswaardige problemen. Een wilg heeft vroeg of laat altijd problemen, vooral naar vormgeving toe. Voor het overige zijn ze altijd een grote uitdaging naar watergift, en ervoor zorgen dat de algemene condities goed zijn en blijven in zo'n pot om de groei te bestendigen.
Je mag er vanop aan, kleinere exemplaartjes, forget it op termijn
trouwens bonsai-ateljee: iedereen die zich er wat in verdiept weet dat treurwilg GEEN inheemse soorten zijn... namelijk salix babylonica is van oorsprong uit china
Watergift hoeft geen probleem te zijn, in de zomermaanden zet je hem gewoon in een kuip water die je regelmatig vult. Ja, de treurwilg verdraagt dit. Wilgen hebben inderdaad nogal last van takkensterfte in de winter wat ze minder geschikt maakt voor bonsai. Alleen treurwilgen hebben daar minder problemen meer. Takken die toch zouden afsterven kunnen ook moeitellos door andere vervangen worden door de stevige groei. En... Treurwilgen worden inheems beschouwd in Europa, Centraal en West-Azië. ( Zie Engelstalige Wikipedia en diverse boomlijsten) Ik dacht dat plantenfora toch de bedoeling hadden om elkaar iets bij te leren?
M.a.w. de treurwilg is een kruising tussen onze gewone inheemse Schietwilg em daarvan een ondersoort met gele takken en de Chinese wilg Salix babylonica. Bij deze niet natuurlijke kruising lijkt mij een discussie inheems of niet-inheems nogal zinloos, immers die discussie suggereert een natuurlijke herkomst.
Ik heb 2 waterwilgen in trainingspot,stam +- 4cm doorsnee, staan en moet zeggen dat ik er deze zomer mijn werk aan heb gehad deze water te geven. Dus vrees eens ze in pot staan er niet veel mag mislopen.
Of de boom waar het in dit topic over gaat een inheemse dan wel uitheemse soort is doet eigenlijk niet ter zake. Vraag van de TS was of hij een treurwilg als bonsai kan gebruiken. Uit de toch wel enigszins uiteenlopende reacties die daarop zijn gekomen blijkt dus dat het (met enig kunst en vliegwerk) mogelijk is. Het is aan TS om er al dan niet aan te beginnen!
sorry treurwilgen zijn en blijven uitheemse soort (exoten). In de ernstige naslagwerken tenminste. Ze worden totaal niet als inheems beschouwd, tenzij door tuinbouwsector (die er een goede kluif aan heeft natuurlijk).
zoals ik in mijn berichten al zei, de oorspronkelijke treurwilg..salix babylonica. Er zijn veel variëteiten op natuurlijk, maar toch blijven ze uitheems.
Het wilgengeslacht is één van de omvangrijkste, en ook één van de moeilijkste om de autochtoniciteit ervan te achterhalen. Er zijn er meerdere die ondertussen als zeker inheems kunnen worden beschouwd (op basis van genetisch onderzoek, door oa INBO), de meest voorkomende hiervan zijn: - boswilg - kruipwilg - grauwe wilg - schietwilg - kraakwilg
Van alle houtige gewassen kun je in principe een bonsai vormen.
Dat kan inderdaad
ikzelf zou het echter nooit doen om volgende redenen, waarvan de eerste puur persoonlijk:
babilonica):
- geen inheemse soort, komt uit china (salix
- wilg is 1 van de moeilijkste om in bonsai te houden, door enorme waterbehoefte, vaak zwakke groei in bonsaipotten in tegenstelling tot wat je zou denken van wilg (hij houdt het effe vol maar verzwakt dan snel tot flauwe scheuten, de kracht gaat er vrij snel uit zelfs met mesten en veel water)
- kleine formaten lopen vrijwel altijd op fiasco uit, wil je iet of wat kracht en leven houden in een wilg ga je voor de grotere (en dikkere) formaten moeten gaan
- en dan nog dit: treurwilg zou betekenen massaal veel en constant bedraden. Kleine formaten, vergeet het dat dit goed zal lukken, grotere formaten zal wat beter gaan maar dan nog ga je altijd en alles moeten bedraden want hij zal als bonsai natuurlijk niet gaan 'treuren'. Dus zal je vaak moeten bedraden maar ook heel creatief moeten zijn want het zal van jou afhangen welke vorm je erin steekt in al die treurtakken want het boompje zal je niet helpen.
Succes maar ik zou er absoluut niet aan beginnen :-)
Een aantal jaren geleden ben ik bezig geweest om een wilg tot bonsai te vormen. Boompje had een stamdikt van ruim 2 cm en was ong. 25 cm hoog. De treurvorm aanbrengen d.m.v. bedraden ging goed al is het bedraden van de takken door de fijne structuur precisiewerk. Als zo'n bedraad wilgje dan uiteindelijk in een bonsaipot staat is het een plaatje. Maar het vele onderhoudswerk aan zo'n wilgje heeft mij doen besluiten dat het eens maar nooit weer was. Door de snelle groei ben je constant bezig met draad verwijderen en opnieuw aanbrengen. Ingroeien van het draad krijg je n.l. heel gauw. Een volgend probleem waren de steeds verticaal omhoog groeiende takuiteindjes. Deze wegsnoeien had als gevolg dat er extra groei elders op dezelfde tak verscheen wat het algehele beeld niet ten goede kwam. Steeds maar weer weghalen dus om de juiste balans in de bonsai te behouden.
Een wilg tot bonsai vormen kan dus wel maar het vergt wel de nodige tijd en moeite om de optimale vorm die je voor ogen hebt te behouden.
Gr. Nick
Een treurwilg als bonsai is juist een heel eenvoudig een dankbaar project, zou iedere bonsaist zeker moeten doen, na een 5-tal jaar heb je een echte blikvanger bij de collectie; Je start in het voorjaar met een ferm uit de kluiten gewassen, mooie tak van een treurwilg ( diam. 5 cm en meer, hoogte min. 1 meter)) en laat die enkele weken wortel trekken in een emmer water. Daarna verpot je hem in een ruime pot met wat voedzame grond. Eerste jaar onbeperkt groeien, veel water en meststof. In de winter wat korter snoeien. Verpotten in het voorjaar. De treuvorm krijg je door het zacht naar beneden plooien, masseren van de takken, spannen met raffia of touwtjes, gewichtjes ( wasspelden zijn handig) Vormgeving gaat heel vlug en snel heb je, ook door snoei, een mooie treuvorm. In tegenstelling tot andere bonsai worden bij treurvormen de opgaande takken gespaard om deze in cascadestijl te laten treuren. Let op: ieder jaar verpotten, veel water, veel mest. Succes gewaarborg!
goh...iets wat zo gemakkelijk gaat, zou je toch meer in de handel moeten aantreffen.
Bonsai uitn inheemse boomsoorten zie je inderdaad niet zogauw in de handel, die worden door de liefhebbers hier gekweekt, gekoesterd, die leggen daar hun ziel in, dat verkoop je niet zo gauw. Bonsaikwekerijen die op grote schaal inheemse bonsai kweken voor de massaverkoop bestaan hier nog niet echt.
Maar voor mij hoef je dit allemaal niet ernstig te nemen, hoef je dat niet te kweken, hoor, ik kan alleen maar getuigen dat ik al heel mooie treurwilgen als bonsai gezien heb, zelf gekweekt heb, zelfs al twee afgewerkte, mooie exemplaren verkocht heb. Ook al heel wat liefhebbers op het goede spoor gezet die achteraf heel tevreden waren met hun treurende bonsai.
bedankt voor de reacties en tips !
wel ik ben blij dat ook bonsai-ateljee mijn bijdrage hier onderschrijft... ik zei: het lukt enkel als je van plan bent dit te doen met grotere stamdiktes en grotere bonsai
en dan nog, beweren dat het eenvoudig is, wilg...en zeker ook treurwilg, is een fabel. Meteen de reden waarom wilgen vaak ontbreken in bonsaicollecties en waarom daar niet echt een groot aanbod voor is.
Het kan, da's zeker, maar zelfs voor de toppers in de bonsaiwereld zijn wilgen een grote uitdaging. En ik spreek niet over korte termijn projecten maar over een wilgenbonsai die uiteindelijk tientallen jaren kan meegaan zonder noemenswaardige problemen. Een wilg heeft vroeg of laat altijd problemen, vooral naar vormgeving toe. Voor het overige zijn ze altijd een grote uitdaging naar watergift, en ervoor zorgen dat de algemene condities goed zijn en blijven in zo'n pot om de groei te bestendigen.
Je mag er vanop aan, kleinere exemplaartjes, forget it op termijn
trouwens bonsai-ateljee: iedereen die zich er wat in verdiept weet dat treurwilg GEEN inheemse soorten zijn... namelijk salix
babylonica is van oorsprong uit china
kuch
Watergift hoeft geen probleem te zijn, in de zomermaanden zet je hem gewoon in een kuip water die je regelmatig vult. Ja, de treurwilg verdraagt dit. Wilgen hebben inderdaad nogal last van takkensterfte in de winter wat ze minder geschikt maakt voor bonsai. Alleen treurwilgen hebben daar minder problemen meer. Takken die toch zouden afsterven kunnen ook moeitellos door andere vervangen worden door de stevige groei.
En... Treurwilgen worden inheems beschouwd in Europa, Centraal en West-Azië. ( Zie Engelstalige Wikipedia en diverse boomlijsten) Ik dacht dat plantenfora toch de bedoeling hadden om elkaar iets bij te leren?
Treurwilg is: Salix
×sepulcralis nothovar. chrysocoma = S. alba subsp. vitellina × S. babylonica
Bron: GRIN Taxonomy for Plants: https://tinyurl.com/y2uep8x2
M.a.w. de treurwilg is een kruising tussen onze gewone inheemse Schietwilg em daarvan een ondersoort met gele takken en de Chinese wilg Salix babylonica. Bij deze niet natuurlijke kruising lijkt mij een discussie inheems of niet-inheems nogal zinloos, immers die discussie suggereert een natuurlijke herkomst.
Ruud
Ik heb 2 waterwilgen in trainingspot,stam +- 4cm doorsnee, staan en moet zeggen dat ik er deze zomer mijn werk aan heb gehad deze water te geven. Dus vrees eens ze in pot staan er niet veel mag mislopen.
Of de boom waar het in dit topic over gaat een inheemse dan wel uitheemse soort is doet eigenlijk niet ter zake. Vraag van de TS was of hij een treurwilg als bonsai kan gebruiken. Uit de toch wel enigszins uiteenlopende reacties die daarop zijn gekomen blijkt dus dat het (met enig kunst en vliegwerk) mogelijk is.
Het is aan TS om er al dan niet aan te beginnen!
Gr. Nick
bonsai-ateljee,
sorry treurwilgen zijn en blijven uitheemse soort (exoten).
In de ernstige naslagwerken tenminste.
Ze worden totaal niet als inheems beschouwd, tenzij door tuinbouwsector (die er een goede kluif aan heeft natuurlijk).
zoals ik in mijn berichten al zei, de oorspronkelijke treurwilg..salix
babylonica. Er zijn veel variëteiten op natuurlijk, maar toch blijven ze uitheems.
Het wilgengeslacht is één van de omvangrijkste, en ook één van de moeilijkste om de autochtoniciteit ervan te achterhalen. Er zijn er meerdere die ondertussen als zeker inheems kunnen worden beschouwd (op basis van genetisch onderzoek, door oa INBO), de meest voorkomende hiervan zijn:
- boswilg
- kruipwilg
- grauwe wilg
- schietwilg
- kraakwilg