Zaait lavendel zich uit?
#1
zo, 29/07/2018 - 15:27
Zaait lavendel zich uit?
Ik heb vanmiddag de lavendel Felice gesnoeid, de bloemen zijn uitgebloeid en ik had het eigenlijk al eerder willen doen, maar vandaag is het eindelijk eens bewolkt met een prettig windje.
De bloemetjes lijken echter zaden te bevatten, wat ik eerlijk gezegd nog nooit bij lavendel heb gezien, mogelijk omdat ik ze doorgaans wat eerder afknip, maar kan het zijn, dat door de extreme warmte en zon hier in het oosten van het land de lavendel zaden heeft gekregen?
Keer ik een takje uitgebloeide bloemetjes in mijn hand om, meen ik hele kleine zaadjes te zien...
Volgende vraag is of ik dit dan ook kan zaaien en wanneer dan?
Als iets zich uitzaait, overleeft het toch de winter en hoef je dat niet persé in het voorjaar te doen?
Deze lavendel lijkt een sterke soort te zijn, want in tegenstelling tot de witte lavendel heeft deze lavendel de strenge vorst in pot overleefd en heeft zelfs mooier dan ooit gebloeid.
Ik heb wat gezocht op Internet en lees maar weinig over het spontaan uitzaaien van lavendel.
Iemand ervaring met zaadvorming van lavendel en zelf zaaien?
Groet Lily
Dank zij het warme weer, floreren veel mediterane planten in ons land beter dan ooit. Lavendel produceert wel vaker zaad, maar nu veel meer. Ik vind wel eens zaailingen, die spontaan ergens opkomen, maar niet zoveel dat het op woekeren lijkt. Mijn ervaring is, dat ze het best kiemen in de omgeving van de moederplant, maar je kunt ook proberen ze op pot te zaaien. Ik zou daar niet mee wachten tot het voorjaar.
Super bedankt voor je reactie GreenConnection en je hebt wel gelijk, want ik heb ook een Toscaanse jasmijn staan, die echt totaal geen last van de warmte heeft en eindeloos blijft groeien en bloeien.
Toch vind ik het een wat vreemde gewaarwording om voor het eerst zaad in de lavendel te zien.
Is er een reden, dat ze het best kiemen in de omgeving van de moederplant, waarbij ik mij kan voorstellen, dat de plant het goed doet in die specifieke aarde, dus ook de zaden beter zullen ontkiemen?
Groet Lily
Mogelijk is dat een van de redenen. Maar ook kan het vertroetelen in een zaaibakje oid. wel eens iets te veel van het goede zijn en problemen opleveren. In de natuur kiemen zaden toch ook vaak in de omgeving van de moederplant?
Doorgaans wel, maar inmiddels heb ik gezien, dat de zaden best klein zijn, dus ook verder kunnen wegwaaien van de moederplant.
Mijn ervaring is ook, dat planten soms zelf kiezen, waar ze willen ontkiemen, zo heb ik een bosorchis en een gevlekte orchis, die het geen van beiden goed deden op de "juiste" grond, maar zich wel uitgezaaid hebben op plekken, die ik zelf niet had kunnen bedenken, maar waar ze het uitstekend doen.
Ik kan daar soms met verbazing naar kijken, maar laat ze wel op die plek staan, want die hebben ze zelf gekozen, dus zal het wel goed zijn en zolang het mooie planten zijn, die niet teveel woekeren, vind ik het ook wel best ;)
Groet Lily
Het meest extreme voorbeeld gaat over Agapanthus
. Ik heb een kleine verzameling van uiteenlopende cultivars in potten, die braaf iedere winter de (vorstvrije) schuur in gaan. Tussen de stenen van m'n klinkerterras groeien tientallen zaailingen, die binnen 2 jaar uitgroeien tot rijk bloeiende planten. Deze 'bastaarden' vertonen soms wel gelijkenis met de bestaande cultivars, maar trotseren vorst en droogte uitstekend! Ze krijgen nooit voeding en alleen water als het regent. Elke keer verbaas ik me over de kracht van de natuur.
Dat is inderdaad verbazingwekkend, want Agapanthus
is heel vorstgevoelig, maar die zaailingen dus niet, ik vind dat best bijzonder om te zien. Lijkt me wel ietwat onhandig dat ze tussen je stenen van je klinkerterras groeien...
Agapanthussen zijn wel erg mooi, maar zoals je zegt, vorstgevoelig en ik begin wat afstand te nemen van vorstgevoelige planten, omdat het gesjouw met de potten mij wat zwaar begint te vallen.
De agapanthus
is vooral gevoelig voor de combinatie wintervocht en kou. Als ze droog staan, kunnen ze redelijk wat kou verdragen. Tussen de stenen van het terras is de drainage natuurlijk uitstekend. Agapanthus in de vollegrond doen het prima met enkel een winterdek van een lap bubbelplastic om vooral natheid te weren. En een tip voor potten: voor een paar tientjes koop je een handig en stevig steekwagentje in een webshop en worden meestal gratis thuisbezorgd. Ideaal voor terraspotten, je schept ze als het ware zo op en rijdt ze zo naar binnen. Er komt geen tillen aan te pas.
Klopt, dat is ook mijn verklaring voor het niet bevriezen. Overigens ligt m'n (stads)tuin heel beschut.
Mijn steekkarretje gebruik ik wel, maar bij nader inzien toch niet zo handig met hoogteveschillen (trapjes) in je tuin.
Ook niet als je achteruit rijdt? Zo krijg ik het karretje eenvoudig over de drempel de garage in. Je kunt er zelfs een keldertrap mee af. Jouw stadstuin is dan wel het tegendeel van mijn volledig onbeschutte tuin in het buitengebied.
Ook ik heb een steekkarretje en gebruik het ook wel voor de echt zware potten, maar het blijft toch optillen, wat me echt zwaar begint te vallen.
Dan heb je wellicht zo'n plateauwagentje. Dat had ik ook eerst en dan moet je de potten inderdaad op het plateau tillen. Nu heb ik een echt steekkarretje dat een plat stuk gelijk aan de grond heeft. Dan hoef je de pot niet meer te tillen maar alleen een beetje te schuiven en op te kiepen. Maar het blijft natuurlijk allemaal een gedoe, die potten die naar binnen moeten.
Nee, mijn steekkarretje heeft een plat stuk op de grond, alleen komen de potten niet naar het steekkarretje toelopen en ze staan door elkaar als een soort border in de achtertuin.
Ik woon hier pas 2 jaar en de tuin hier is eigenlijk een drama, waar niets mee te beginnen valt en waar in 20 jaar niets aan gedaan is en ook van alles maar klakkeloos is aangeplant.
Natuurlijk valt er van iedere tuin iets te maken, maar hier zou alles afgegraven moeten worden, boomstronken weggehaald en dan opnieuw inrichten, waarvoor je helaas een buideltje geld nodig hebt.
Onlangs was iemand op bezoek, die deze tuin nog kende van de vorige bewoner, maar nu niet meer kon herkennen, maar ik heb er dan ook veel aan gedaan, roeiend met de riemen die ik heb.
Ik krijg nu ook af en toe complimenten van buurtbewoners, hoe ik de tuin heb opgeknapt, al zal het wat mij betreft nooit een droomtuin worden, maar met potten, goed snoeien en wat bijhouden komt er wel wat meer structuur in.
Maar goed, er valt hier echt niets in de volle grond te zetten, iets wat ik in het voorjaar wel geprobeerd heb, maar je komt de grond niet in door talloze wortels en dichtgeslagen grond.
In het voorjaar is mijn voortuin op zijn mooist door de talloze sneeuwklokjes, krokussen, tulpen en narcissen in allerlei kleuren en soorten. Achtertuin heeft het zelfde probleem, maar door mijn potten met fleurige planten ziet het er zeker niet slecht uit.
Het klinkt wat klagerig en soms doe ik dat ook wel, maar al met al heb ik toch wel plezier in en van de tuin, een uitdaging om er toch een aardig plaatje van te maken ;)
Groet Lily
Ja, dat is echt een moeilijke situatie. Wij hebben vorig jaar een zieke es en een uit elkaar gevallen gigaconifeer laten verwijderen, inclusief stronk en dat kostte belachelijk veel geld. Het omzagen van een boom kun je met hulp desnoods zelf maar een echt grote stronk verwijderen is niet te doen. De plaatjes van een stronkenfrees die netjes uitfrezen geven ook niet echt een beeld van de ravage die daarna ontstaat, wil je echt alle wortels verwijderd hebben. Dus ik geef je gelijk: een pottentuin is dan het beste alternatief.
Ha, bedankt voor je reactie, Carib, doet me echt goed!
Ik heb wel via de woningbouw een goedkoop adres gekregen om een aantal bomen weg te laten halen, wat gezien de prijzen op Internet echt een schijntje was: 60 euro om 7 zwaar verwaarloosde bomen weg te halen, alleen was het onmogelijk om ook de stronken weg te halen. Die mannen hebben het wel geprobeerd, maar de wortels lopen na zoveel jaar in de grond echt door de hele tuin heen tot zelfs aan het trottoir. Ook hebben ze het nodige gesnoeid.
Ach, als iemand mij onlangs zei, toen ik vertelde waar ik woonde en zij vol enthousiasme reageerde: "O, met die mooie voortuin" zal ik toch wel iets goed doen, al voelde ik mij wel wat argwanend of ze mij niet voor de gek stond te houden ;)
Nou ja, haar enthousiasme gold vooral het voorjaar met de vele voorjaarsbloemen en dan is het inderdaad een prachtige tuin.
De pottentuin is in de achtertuin, waar ik vanuit binnen het meeste zicht op heb, wel grote potten en zodanig gerangschikt, dat op een afstandje nauwelijks te zien is, dat het een pottentuin is.
De warmte gaat trouwens onverminderd door tot zeker midden volgende week...
Vanmorgen hoorde ik op de radio, dat 2018 nu al een legendarische zomer genoemd kan worden, in ieder geval een zomer, die ik niet snel zal vergeten!
Groet Lily