Zelfde plant, andere bladtekening?

De bladtekening kan sterk varieren met de hoeveelheid licht die de plant krijgt,

Ruud

Wat wel eens wil gebeuren is dat een ras dat ontstaan is als afwijkende uitloper van een ander ras terugvalt na grote stress , zoals b.v. stekken. Ook bij hybrides komt wel voor dat de plant zonder aanwijsbare aanleiding (die aanleiding is er natuurlijk wel!) plotseling de kleur of vorm van een der ouders aanneemt. De ouderplant lijkt sterk op de Dieffenbachia hybride 'Sterling'. Mogelijk is het uiterlijk van de stek dat van 1 der kruisingsouders.

Ruud

Ruud, ik ben nu geen bioloog, maar ik heb op school geleerd (is lang geleden ) dat stekken alle eigenschappen van de moederplant behoud .
groetjes Alfons

De moederplant (onderste foto) is Dieffenbachia 'Liturata'. De stek is waarschijnlijk Dieffenbachia seguine 'Veerle'. Het is vrijwel onmogelijk dat deze stek van de vorige plant komt. Mogelijk hebben er in de pot meerdere soorten door elkaar gestaan, wat soms wel voorkomt.

@ Alloo: Hoewel klonen (dus ook stekken) inderdaad dezelfde genetische samenstelling hebben komen mutaties gewoon voor. Zo is bij mij een rose bloeiende Cymbidium na 20 jaar voor een deel vaal wit bloeiend geworden.

Ruud

@ Greenconnection. Ben absoluut geen Dieffenbachia kenner dus even gaan googlen voor duidelijke foto's en kwam toen het volgende tegen. De Dieffenbachia liturata is geen varieteit maar een soort, nu nog slechts een synoniem van D. seguine (bron Kew garden

Mogelijk is de moederplant (cultiar) een chimera, d.w.z. in feite een combi van twee cellijnen met verschillende eigenschappen. Dit komt bij wel meer bontbladige planten voor (Sansevieria, sommige kaapse viooltjes, Chlorophytum ...). De stek kan door toeval uit slechts een van de cellijnen zijn ontstaan (vergelijkbaar met het verlies van gele steping wat optreed bijbladstekken van Sansevieria's).

Tja, is dit te volgen? Sommige stukjes van de ouderplant zijn dan dus genetisch anders als andere stukjes van de ouderplant.

Ruud: Het blijkt ingewikkelder te zijn. Vergeet de naam liturata maar; die schijnt alweer verouderd. Het zou moeten zijn Dieffenbachia oerstedii.

Een site met wat duidelijkheid is mogelijk: https://tinyurl.com/yxjl5bdc

Tekenaar: dat chimaera ook bij Dieffenbachia voorkomt had ik me niet gerealiseerd. Ik ken het verschijnsel vooral bij Euonymus. Het zou heel goed kunnen, dat dit de oorzaak is van de veranderde eigenschap.

Voor alle duidelijkheid, ik weet niet zeker dat deze Diefenbachia een chimera is, maar het lijkt me wel de meest waarschijnlijke verklaring voor het verschijnsel. Een andere zou kunnen zijn dat een variant op een onderstam van een andere is ge-ent en de stek van de onderstam af komt. Maar voor zover ik weet wortelen Dieffenbachia's makkelijk, dus waarom zou je die enten?

Voor zover ik weet zijn de meeste chimeras niets meer als planten waarvan in een van de cellijnen het chlorophyl verloren is gegaan. Je krijgt dan een plant met witte strepen/vlekken op de bladeren. Sommige chimeras zijn een stuk ingewikkelder en zijn ontstaan doordat iemand bewust cellen van verschillende planten samen tot een nieuwe plant laat uitgroeien. Ik heb geen flauw idee hoe dit wordt gedaan maar kennelijk kan het (o.a. met kaapse viooltjes).